غزلی از آذر نادی

بخوان به یاد عطر موهایم...اگر که برده بود از هوشت

که نیشخند زندگی حقم ، که زهر خند زندگی نوشت

نشان شانه هایت اینجا نیست، کنار تو برای من جا نیست

که جای خالی سری آنجا‌ست.. که گریه کرده بود بر دوشت

تمام خاطرات من اینجاست: درون دفتری که می بندی

تمام طعم تلخ و شیرین اش چه زود می شود فراموشت

کنار من ولی چه دور از من، همیشه در پی عبور از من

که هرچه می زند دلم فریااااد... نمی رسد صداش تا گوشت

دوباره می رسد شبی تاریک، تو دور دور دور و من نزدیک

دوباره از بلندی عشق‌ام سقوط می‌کنم در آغوشت...

 آذر نادی