ماه من تا پنجره پایین پایین امدی
تا کنار پرده های چین و واچین امدی
برفها باریده٬شد ابریشمین پیراهنت
یا کفن پوشی که از دشت ورامین امدی
سخت بی وزنم سبک تر از پر پروانه هام
مثل وزن تازه ای از قلب سیمین امدی
وزن پرهای ملک،بر شانه ی سرد نسیم
مثل گلبرگ لطیفی عطر آگین آمدی
من ٬٬دعای بچه ای ولگرد در شهری شلوغ
آه تا تهران ما ای مرغ آمین آمدی
بالهایت رنگ مریم چشم دریایی عمیق
روی کوه شانه ام مانندشاهین آمدی
ویس زیبای سپید از بارگاهی رنگ عشق
در پی دنیای عشقت ماه رامین آمدی
فصل خشکیها نشسته بر لبانم چون عطش
فصل آبی تا لبم از ابر پایین آمدی
#مجید_مومن
#نقطه_چین_های_جهان
آمدن
دست مرا
رنگ گردو کرده است
وعده ی فردای تو
غیر یک پیتزا نیست
فاضله
درود ممنونم از حضورتان